Reflektime mbi procesin e dialogut

0

Reflektime mbi procesin e dialogut

Nuk është e drejtë  logjikisht dhe as e arsyeshme  ……. Të gjykohet një fe për krimet e „pak“ pasuesve të saj.

Nëse dhuna do ti vishej islamit,  atëherë  krishterimit dhe judaizmit do ti vishet  terrorizmi.

Unë dua që këto mendime të jenë personale të miat e jo të pjesës së hulumtimeve akademike, në mënyrë që sa më shumë të jetë e mundur të përfitohet nga shkëmbimi i ideve dhe shkëmbimit të vizioneve dhe dallimeve të pikëpamjeve, ajo që them këtu është nga këndvështrimi im vizioni si një njeri i cili ka studiuar që nga rinia në Universitetin Al-Azhar, marrëdhënia e respektit të ndërsjellë midis islamit dhe feve në përgjithësi, sidomos feve qiellore, dhe në veçanti fesë së krishterë dhe vëllezërve të krishterë; të cilët na kujton Kur’ani i Shenjtë që në mëngjes se ata janë njerëzit më të afërt të myslimanëve.

 Dhuna është larg nga  të gjitha fetë.

Në fillim të reflektimeve të mia, më lejoni të theksoj aksiomat e dukshme për atë që mendoj se duhet të vërtetojnë më shumë sesa të tërheqin vëmendjen ndaj tyre. Kjo aksiomë është:

Nuk është e drejtë në logjikën e arsyes për të akuzuar një fe të tërë për shkak të krimeve të lëvizjeve të armatosura të kryera në emër të kësaj feje, dhe të dalësh nga ato që kanë  vendos  fetë si baza të feve, përndryshe letrat do na  përzihen në duart tona nga fillimi, dhe ne nuk e dimë nëse flasim për fenë dhe besimtarët e vërtetë në këtë fe, ose flasim për mungesën e një krimineli që kryen krime nën flamurin e fesë. Në këtë kuptim, nëse është e vërtetë se Islami i atribuohet dhunës për shkak të veprimeve të disa personave, është e vërtetë – dhe në të njëjtën logjikë – t’u atribuohet krishterimit dhe judaizmit terrorizmit për shkak të kryqëzatave në Mesjetë.

Myslimanët e kanë hedhur poshtë këtë logjikë dhe e mohojnë atë më së shumti. Nuk ka ndodhur kurrë në historinë e myslimanëve të ngatërrojnë fetë dhe tregtarët fetarë në tregun e politikave dhe tregun e aksioneve. Historia na tregon se myslimanët paguanin një çmim të rëndë për gjakun e tyre, veten, paratë dhe tokën për t’i rezistuar pushtimeve që kryenin të huajt. Një historian mysliman, jo shkencëtar ose mendimtar, duhet ta hapë gojën ndaj secilës fjalë që e fyen krishtërimin si fe, ose prek Krishtin( Isaun) – paqja qoftë mbi të – nga afër ose larg,  për pozitën e tij te myslimanët, dhe po ashtu nga feja hebraike, dhe e nderuar nga lajmëtari i saj fisnik Moisiu.

Ju e dini se ky pozicion objektiv nga ana e myslimanit diktohet nga besimi i tij islam. Nuk ka zgjedhje tjetër për myslimanin vetëm që ta respektojë krishterimin dhe judaizmin si dy fetë qiellore, dhe të mos dëmtojë asnjërën fe qoftë edhe duke rrezikuar vetveten. Përndryshe, atë e merr era dhe e humb cilësimin si mysliman.


Besimi në fetë hyjnore

Nga kjo pikëpamje, myslimani bëhet i bindur se besimi në Muhammedin bënë të domosdoshme dhe kërkon besim në Jezusin, Moisiun, Abrahamin, të gjithë profetët dhe të dërguarit nga fillimi i krijimit dhe deri te Profeti Muhamed, dhe se besimi në Kur’an kërkon besimin në Ungjill dhe në Tevrat. Dhe myslimani nuk duhet të dalë nga kjo në raport me të krishterët dhe jahuditë sepse çështja bëhet më komplekse dhe më e rrezikshme.

Besimi sipas islamit është çështje në vete  para së gjithash. Nëse besimi në krishterizëm dhe judaizëm është një pjesë fikse e konceptit të besimit në Islam, dhe se arroganca nga cilësdo nga këto fe është  është arrogancë dhe mosbesim i vetë Islamit. Edhe sheriati i Islamit në shumë mënyra është i njëjtë me ligjet e mëparshme, sikur ai rregulli i famshëm: (është bërë obligim para neve dhe vazhdoi tek ne nëse nuk është anuluar).

Ne myslimanët besojmë se Bibla është Libri i Perëndisë, se Bibla është Libri i Perëndisë dhe se është udhërrëfyes dhe dritë për njerëzit. Ju mund të jeni të habitur nëse them se shumë nga juristët islamikë vendosin që nëse një mysliman nuk mund ta prekë Kur’anin dhe ai është një mysliman i pa pastër ose femra me menstruacione, po ashtu nuk lejohet ta prekësh Tevratin ose Ungjillin derisa të lahet dhe pastrohet.

Rrënja e dashurisë midis myslimanëve dhe të krishterëve.
 
Nëse shikojmë në Kuran, e gjejmë shumë të qartë në rrënjët e marrëdhënies së vëllazërisë midis myslimanëve dhe të krishterëve dhe në ndërtimin e kësaj lidhjeje mbi origjinën e dashurisë  dhe kjo shprehet nga zbulesa hyjnore që zbriti në zemrën e Muhammedit i Plotfuqishmi tha: Ndërsa do të vëresh se më të afërmit si miq për besimtarët janë ata që thanë: “Ne jemi nesara-krishterë”. Këtë ngase prej tyre (të krishterëve) ka dijetarë (ulema) dhe të devotshëm, dhe se ata nuk janë kryeneçë.

Autor : Imami i madh i Universitetit Al Ez’her  Shejh Dr. Ahmed etTajjib
  Burimi :   www.azhargraduates.org

Artikulli paraprakIntervisë me një anti-vaxxer!
Artikulli tjetërNdërron jetë Dr. Nashit Imeri
zuhdi_hoxha
Zuhdi Bedri Hajzeri eshte i lindur ne vitin 1984. Pas shkollimit ne Madresen Alauddin ne Prishtine ka perfunduar - Universiteti Al Ez’her në Kajro Egjipt, dega Komentim i Kur’anit. - Në përfundim Master Komentim i Kur’anit në “Universiteti Amerikan i Hapur” Kajro. - Ndjek mësimet Master Shkenca të Sigurisë Universiteti FAMA. - Imam nga viti 2010 në Xhaminë “TAHTALI” në Pejë. - Redaktor në Portalin “ FolTash” kundër ekstremizmit dhe radikalizmit nga viti 2015. - Anëtar i Asociacionit Botëror i të Diplomuarve në Universitetin e Al Ez’herit në Kajro. - Anëtar i Qendrës Evropiane për Studime të Anti Terrorizmit dhe Inteligjencës Gjermani&Holandë. - Anëtar i Asociacioni i Gazetarëve të Kosovës . - Anëtar i UGA ( Uniteti Global Alban). - Çmimin ndërkombëtar “ Misionar Ndërkombëtar i Paqes” nga Misioni Diplomatik për Paqe dhe Prosperitet, Guvernator Dr.Shefki Hysa (akredituar nga UN, EU, USA, NATO), Akademia Universale e Paqes në Botë nga Kombet Bashkuara Dr. Madhu Krishan President i Universitetit të Kombeve të Bashkuara për Paqen Globale dhe Misioni Diplomatik Amerikan për Paqen Botërore. - Certifikuar në trajnimin me temë: “Siguri Kombëtare “ nga Europe Training Institute ( Drejtor Ekzekutiv Ermal Jauri) dhe Shoqata George C. Marshall Center, Shqiperi ( Kol.Dr. Dritan Demiraj).