Xhihadi në Islam ……. ndërmjet iluzionit dhe të vërtetës
Nuk ka dyshim se koncepti i „xhihadit“ është një nga temat më serioze rreth të cilës temë është diskutuar në periudhën e kohëve të fundit dhe se këtë e ka përcjell një lloj paqartësie, mjegulle e vizionit dhe shmangie të perceptimit, pastaj nga praktikat dhe aplikimet e gabuara.
Pasuesit e ideologjive ekstremiste ishin të etur për të konsideruar xhihadin si një udhëtim për të arritur qëllimet e tyre politike dhe subversive. Ata e bënë ikonën e xhihadit atraktive për myslimanët e rinj që janë xhelozë për fenë dhe kombin e tyre, duke krijuar grindje të mëdha në ymmetin islam, por edhe në të gjithë botën.
Revista En Nebe e botuar nga ana e ISIS-it botoi një artikull të titulluar „Justifikimet e hipokritëve për të ikur nga xhihadi“. Shkrimtari i këtij artikulli nuk ndalet duke qarkulluar rreth ideve të njëjta të rreme që organizatat terroriste transmetuan rreth konceptit të Xhihadit në Islam.
Autori e hapi artikullin e tij duke thënë: « tregohet nga argumentet e vjetra: Perëndia obligoi për besimtarët që luftonin por shpirtrat e urryen sepse ishte e rëndë për ta, Perëndia e sqaroi shpërblimin e xhihadistëve dhe atë çka ka përgatitur Perëndia për ta nga begatit, sa që shpirtrat u mallëngjyen për te sa që nuk ka adhurim që barazohet me te…. ».
Ky është “argument i vjetër” që ne nuk dimë dhe nuk e gjejmë në shkrimet e sunitëve të respektuar apo të tjerë. Shkrimtari citon librin për ti mashtruar të rinjtë përmes falsifikimit dhe keqinterpretimit të xhihadit dhe të vërtetës së tij.
Pastaj shkrimtari paraqet dyshimet për atë që ai e quajti hipokritët, të cilët ndryshuan konceptin e xhihadit në origjinën e tij, thotë: «Dyshimi i parë: duke thënë se xhihadi me domethënien e tij Luftë ka mbaruar ditë».
Megjithëse asnjë nga myslimanët nuk e thotë këtë, por duhet të theksohet se Islami nuk e do luftën për myslimanin dhe luftën e bënë vetëm kur është i detyruar dhe i zënë ngushtë, i Dërguari i Zotit thotë: „Mos dëshironi të takoni armikun dhe kërkoni mirëqenien e Perëndisë“ .
Pastaj ai pretendon në artikullin e tij se Zoti i Plotfuqishëm ndërmjet jobesimtarëve dhe qëndrimit të tyre ndaj fesë dhe thirrjes islame paguhet vetëm duke luftuar, edhe nëse është vetëm një individ.
Unë nuk e di se ku Perëndia e thotë këtë që jobesimtarët nuk kthehen vetëm se duke luftuar, e Perëndia ka thënë: „Dhe u thoni njerëzve fjalë të mira [Bekare: 83] Dhe ai thotë:“ Nëse ata anojnë kah paqja, atëherë bëni paqe „(Anfal: 61).
Ai më pas citon këtë ide të çuditshme duke thënë: «Të gjithë të mençurit janë pajtuar që të drejtat mund të rikthehen vetëm me forcë dhe prandaj i gjanë të gjithë ata që janë të lënduar të nxitojnë për t’u përgjigjur në mbrojtje të vetvetes madje edhe kafsha, shiko se si mendjet e atyre që e quajnë veten avokatë të moderimit i kundërshton kjo.
Është e vërtetë se ata që citojnë kafshën në një çështje të tillë janë ato të cilëve instikti u ka humbur dhe kanë humbur mendjen. Perëndia i ka nderuar bijtë e Ademit dhe ngriti sjelljen e tyre e jo degjenerimin në nivelin e kafshëve. Fetë, mbi të gjitha Islami, vazhdojnë të ngrenë sjelljen njerëzore dhe ta largojnë atë nga niveli i kafshëve në majë të njerëzimit, që ata të kthehen dhe mos t’i ndjekin ato në veprimet e kafshëve.
Pastaj ai gënjen dhe shpif ndaj ligjit islam kur thotë: Të gjitha ajetet që kanë folur për amnistinë dhe faljen për jobesimtarët janë anuluar nga ajetet e luftës dhe tmerrimit të “kufarve”.
Megjithatë, ky është një rast i gjerë dhe i papranueshëm, veçanërisht se kjo u kundërshtua nga imamët e Islamit dhe juristët islam. Imamët kanë shkruar shumë për shkruesin dhe abrogimin. Ata nuk përmendën ajetin e Sures Anfal (kur anojnë kah paqja anoni dhe ju) dhe ajetet e tjera të faljes, e si të thuhet se janë abroguar atëherë.
Pastaj ai (terroristi) thotë: «Shokët e Profetit u pajtuan që të luftohet ai i cili abstenon nga diçka nga ligji, dhe ditën kur tha Ebu Bekri Allahu qoftë i kënaqur me të, është ndërprerë shpallja dhe feja u plotësua dhe unë jetoj» .
Kjo është dëshmi e injorancës së gjerë të dispozitave të Sheriatit, sidomos në këtë pjesë, atyre që abstenuan nga Zeqati, njerëz që dolën nga sundimi i kujdestarit, kur i paralajmëroi ata, dolën me armë, atëherë i luftoi, edhe nëse ajo është ashtu siç i thonë atëherë Ebu Bekri do ti luftonte edhe ata që e lënë Namazin.
Pastaj ai kundërshton ata që thonë: „Ne e dimë se xhihadi është i detyrueshëm, por tani po përgatitim gjeneratat dhe edukimin e tyre në xhihad dhe pastaj ata do të luftojnë“.
Nuk e di a ka ndonjë gjë në të? Dhe a ka urdhëruar Zoti në librin e tij diçka te tille, ai tha: „Dhe përgatituni për ta aq sa mundeni me forcë dhe kuaj që të terrorizohet armiku i Perëndisë dhe të tjerët “[Anfal: 60], e vendet myslimane a janë duke e bërë këtë apo diçka tjetër?
Pastaj ai u përgjigjet atyre terroristëve që thonë: „Ju keni bërë në xhihadin tuaj të vriten shumë shpirtra dhe jeta të pafajshmëve (civilëve) ose të myslimanëve që u vranë nga avionët e jo myslimanëve, neve na e ka lejuar ligji islam vrasjen e çdo të riu të rritur që nuk ia ka jap besën imamit, ashtu si i ka vrarë Profeti të gjithë jehudët e Benu Kurejdhas, ndërsa ata që nuk janë luftëtar na ka lejuar ti vrasim në disa raste kur ata përzihen me armiqtë dhe nuk mund ti dallojmë i vrasim të gjithë”.
Unë vetëm mund të them: Lavdi i takon Zotit, ngase kjo është një trillim i madh, ky është një turp i madh, sepse Çifutët e Beni Kurejdhas kanë pas bërë tradhtinë e madhe. Ata u dënuan me vdekje pas një gjykimi të drejtë, dhe ata zgjodhën gjyqtarin vetë.
Burimi : World Association for al-Azhar Graduates
المنظمة العالمية لخريجي الأزهر